دستور WITH در SQL
این دستور در واقع یک result set را از نوع موقت ایجاد می‌کند که به آن Common Table Expression یا CTE نیز می‌گویند.
روش کلی استفاده از آن بصورت زیر است:
WITH query_name (column_name1, ...) AS
(SELECT ...)
SELECT ...
قسمت query_name فقط در همان کوئری معنی دارد و در دیتابیس ذخیره نمی‌شود. همچنین بعد از آن حتما باید دستور SELECT باشد و دیگر دستورها مثل INSERT پشتیبانی نمی‌شود.
به عنوان مثال کوئری زیر را درنظر بگیرید:
-- Define the CTE expression name and column list.
WITH Sales_CTE (SalesPersonID, SalesOrderID, SalesYear)
AS
-- Define the CTE query.
(
SELECT SalesPersonID,
SalesOrderID,
YEAR(OrderDate) AS SalesYear
FROM Sales.SalesOrderHeader
WHERE SalesPersonID IS NOT NULL
)
-- Define the outer query referencing the CTE name.
SELECT SalesPersonID,
COUNT(SalesOrderID) AS TotalSales,
SalesYear
FROM Sales_CTE
GROUP BY SalesYear, SalesPersonID
ORDER BY SalesPersonID, SalesYear;
داخل CTE به هیچ عنوان نمیتوانیم از ORDER BY استفاده کنیم مگر آنکه با TOP یا OFFSET FETCH بیاید.
تمام فیلدهای داخل CTE باید دارای نام باشند به عبارتی no column name نباشند.
تمام اسامی فیلدهای داخل CTE باید نام های منحصر به فرد داشته باشند.
اطلاعات بیشتر:
with